SEARCHING FOR BOBBY FISCHER (1993)

PIŠE: Darko Jovanov

REŽIJA I SCENARIO: Steven Zaillian

ULOGE: Max Pomeranc, Ben Kingsley, Laurence Fishburne, Joe Mantegna, Joan Allen

            Bobi Fišer – kakvo čudo od čoveka, poremećena inteligencija sa rukama i nogama, hodajuća kontradiktornost izletela pravac iz Manovog romana! Ninajući se na ljuljašci genija dodirnuo je oba pola, podigao prašinu, učinio da mu se ljudi dive i da ga preziru, a onda nestao. Ne jednom – nekoliko puta, čak. Posle svetskog prvenstva 1972. godine, povukao se iz svih takmičenja, ispario skoro potpuno, da bi tek s vremena na vreme izranjao iz mase: jednom je čak bio i uhapšen, zbog toga što je navodno odgovarao opisu pljačkaša tek orobljene banke – smatrao je da su mu smestili; da je taj pritvor udar na njegovu ličnost. Zbog meča sa Borisom Spaskim u tadašnjoj Jugoslaviji, koja je u to vreme, kao što pamtimo, bila pod sankcijama (dakle, zabranjivana su joj bilo kakva sportska dešavanja), izgubio je državljanstvo Sjedinjenih Država, pa se do kraja života potucao po raznim zemljama sveta, zaključno sa Islandom. Taj prometejski meč, odigran na Svetom Stefanu i u Beogradu, ali i Fišerov antiamerički stav uopšte, učinio ga je večnim prijateljem srpskog naroda, što je pre nekoliko godina umalo rezultovalo imenovanjem jedne ulice u prestonici po njemu. (Ja ga, iskreno, više cenim kao vanrednog šahistu no kao nosioca bilo kakvih stavova, ali – to je samo moje mišljenje.)

WILD BILL (2011)

REŽIJA I SCENARIO: Dexter Fletcher

ULOGE: Charlie Creed-Miles, Will Poulter, Sammy Williams, Liz White, Leo Gregory, Andy Serkis, Jason Flemyng

Za one kojima je ime Dekstera Flečera poznato i drago, imam jednu lepu vest. (Kasni godinu i po dana, doduše, pa stoga teško da vam otkrivam toplu vodu – ali je svejedno lepa.) Vaš miljenik je, naime, rešio da okuša svoje mogućnosti i sa druge strane objektiva, a latio se i pera, te je bio i koscenarista svog rediteljskog prvenca. Sad, za ove druge, koji to ime čuju prvi put – gledali ste Lock, Stock and Two Smoking Barrels? Da? Onda ga znate. Ne Stingov sin. Ne poludžindžer. Ne Transporter. Onaj četvrti, da, da. Taj. (Autor na ovom mestu skreće pažnju na činjenicu da su mu poznata i imena drugih glumaca iz prve postave tog filma Gaja Ričija, i da je tekst otvorio na ovaj način isključivo iz želje da zabavi čitaoca. (U čemu je, naravno, podbacio.))

SATURDAY NIGHT AND SUNDAY MORNING (1960)

PIŠE: Darko Jovanov

REŽIJA: Karel Reisz

ULOGE: Albert Finney, Shirley Anne Field, Rachel Roberts, Bryan Pringle

            Pedesete i šezdesete godine prošlog veka u britanskoj umetnosti obeležio je pokret poznat kao kitchen sink realizam, deo Novog talasa, koji je, nalik Zolinom naturalizmu 19. veka, Muze spuštao među ljude, u masu, u fabrike i u kuhinje, u sivi smog svakodnevice. Glavni likovi su postali antiheroji iz radničke klase, ljutiti mladići koji svoje vikende ispijaju u pabovima, a ostatak slobodnog vremena vitlaju pesnicom ka sistemu ili bivaju dorabotnici u brakovima precvalih dama. Ova faza u umetnosti (kitchen sink = sudopera) je svoje ime dobila po jednom radu slikara Džona Bratbija, iz njegove serije slika kuhinjskih predmeta i pomagala, što je, na neki način, trebalo da pokaže kako je glavni interes tadašnjih stvaralaca – oslikavanje banalnosti života, život sam po sebi, grub i sirov, bez dorade i ulepšavanja. Saturday Night and Sunday Morning Karela Rajsa je pristojan predstavnik žanra: ne prvi, ali, sasvim sigurno, jedan od najupečatljivijih u toj tmurnoj hrpi.

LIMELIGHT (1952)

REŽIJA, SCENARIO, MUZIKA, PRODUKCIJA: Charles Chaplin

ULOGE: Charles Chaplin, Claire Bloom, Sydney Chaplin, Buster Keaton, Nigel Bruce

            Da je, srećnom igrom slučaja, i danas živ, dragi i voljeni klovn Čarls Čaplin – zahvaljujući nekom gigantu kreativnosti iz Kraljevine Jugoslavije, na ovim prostorima poznat i kao Šarlo Akrobata – napunio bi 124 godine u utorak, 16. aprila. Nažalost, nije; ali, sudeći po agilnosti koju je pokazivao u mnogim svojim filmovima, uključujući i ovaj o kome će biti reči, bio bi to i dalje jedan vraški živahan čilager, razigrani matorac sa pundravcima u podleđu.

SEVEN PSYCHOPATHS (2012)

Piše: Nenad J.

Režija i scenario: Martin McDonagh

Uloge: Colin Farrell, Sam Rockwell, Christopher Walken, Woody Harrelson

Martin McDonagh je, sasvim očigledno, pisac koji gaji izvestan soft spot za psihopate u svojim scenarijima. Od Oskarom ovenčanog krateža Six Shooter, preko fenomenalnog In Bruges do najnovijeg Seven Psychopaths, na ekranu su nam prikazani psihotični likovi raznih tipova, za promenu – sasvim ubdeljivo i zabavno. Nakon što sam pre skoro godinu dana video trejler i glumačku postavu za ovaj film, moram priznati da se u mene uvukla strepnja jer, kao što je običaj poslednjih godina, filmovi sa odličnim reklamama često ne uspeju da iste i opravdaju. Na svu sreću, ovde to nije bio slučaj. Naprotiv, film me je oduševio i to na potpuno drugačiji način od onog koji sam očekivao.